Budhwar en Guruwar dag 10/11

dag 10: Vandaag echt aan de slag. Er zijn 2 mensen naar huis dus handen uit mouwen. Na eerst de welkomsong wordt er een hindigebed gezongen. Alle kinderen zitten in de namastehouding met hun ogen dicht te zingen bijna schreeuwen omdat ze graag willen dat wij horen dat ze het uit hun hoofd kennen. Daarna vraagt iedereen om de beurt aan degene die naast hem/haar zit What's you're name and how old are you. Het antwoord is dan My name is ...and I'm...years old. We doen dit iedere dag omdat er iedere dag andere kinderen zijn. Niet iedereen komt braaf dagelijks naar school. Daaarna moest er gerekend worden. Ik kreeg de allerkleinsten dus optellen tot 10. Ze keken me heel bang aan maar nadat we alle getallen tot 10 hadden opschreven werden ze al wat moediger. Ik had wat simpele sommetjes tot 10 opgeschreven. Eerst 1+ enz. Dat was best moeilijk maar toen op mijn vingers mochten tellen was het ijs gebroken. Ze wilden niet meer stoppen en om de beurt mochten ze bij mij op schoot tellen zo schattig. Daarna was het tijd voor beweging en na wat gezwaai en gespring was het tijd voor de hoky-poky er was 1 manneke die ging volledig uit zijn dak. Ondertussen werd er op stoep weer getrouwd en mochten we meelunchen. Maar daarvoor was geen tijd want de vrouwen kwamen. Die zijn zo gemotiveerd heb een uur zitten lezen met Udimi ze is ergens in de 20 nog nooit naar school geweest maar ze kijkt bij ieder woord hoe ik het uitspreek en doet het vol overgave na.. Doodmoe waren we om 14 uur terug. Even heerlijk in de zon gezeten tot de al besproken giga hagelbui kwam iedereen werd geroepen want bv Prachia (19) had het nog nooit gezien. Een paar uur zonder licht dus diner bij kaarslicht.

Dag 10:Na het bekende ritueel besloten om weer te gaan rekenen omdat de plaatjes voor de engelse les niet geprint waren. Tja that's India ohhh had ik dat beloofd??? De kleinste waren vandaag niet op school om het de verjaardag van Shiva is. Nu zijn er nog honderdduizend redenen om niet naar school te gaan maar who cares. Vrouwen die zelf om 12 uur komen brengen vaak hun kinderen mee maar dat doet lang niet iedereen. Vaak gaan onze begeleiders de straat op om kinderen te vragen om te komen. Vandaag hadden 2 jongetjes van 11 die al een tijdje niet geweest waren. Maar 1 van die 2 was erg slim hij wilde alleen maar op het bord werken maakt mij niet uit. Hij begon wat moeizaam maar nadat ik hem een trucje had geleerd om boven de 10 te tellen ging hij als een speer. Iedere keer als hij weer een rijtje af had riep hij maata-ji. En als ik ging klappen was hij zo trots. En het andere kereltje ging ook met sprongen vooruit ze komen morgen terug haha moet het nog zien.
Na de lunch met Duru en Danielle naar Lakshmi Narayantempelgeweest. In het paleis wat op een heuvel boven deze tempel licht wordt 1x per jaar op de verjaardag van Shiva de tempel ter ere van de god opengesteld. Wij erop af met de tuk-tuk. Er stond een rij van wel 2km met wachtende mensen in de mooist kleurrijke kleding. Maar tot onze verbazing werden we door wat indiers door de rij geloodst jullie zijn VIPs. Wij mochten naast de wachtende rij naar boven. Ruim een km de heuvel op langs mensen die misschien al ueren in de zon stonden. Eenmaal boven was er een klein tempeltje waar iedereen als een speer doorheen moest onder luid Chailo Chailo geroep van de politie/leger. Een weer de schaamte voorbij omdat we weer langs dezelfde naar beneden moesten die nog stees in de zon stonden de prachtige wit marmeren tempel bezocht. we gaan nog eens terug als het minder druk is. Nog wat door de bazaar gewinkeld wat prima gaat iedereen is vriendelijk en de prijzen zijn normaal of eigenlijk belachelijk laag.

Dus weer 2 super dagen. Oh bye the way we slapen tussen 3 weddinggardens en omdat hier iedere dagen aan de lopende band getrouwd wordt is het iedere avond tot een uur of 23 bollywoodfeesten vanaf ons dakterras kunnen we meegenieten.