Dag 26 en 27

Dag 26: Laatste dag in Jaipur. "s Morgens vroeg Arun Last day yep en nu het dan zo SNIK! De hele ochtend heeft hij me vastgehouden, op schoot gezeten of met zijn armen om mijn nek in mijn oor gefluisterd please don't go. De kinderen zijn iedere keer weer een beetje uit hun doen zodra er iemand vertrekt na een paar weken. Om het leed wat te verzachten hadden we wat speelgoed gekocht ballen, frisbees etc. dus na de rekenles op naar het inmiddels beroemde park. De kinderen wilde allemaal laten zien waar ze woonde. Bij een aantal was ik al geweest maar overal moest ik komen kijken wat natuurlijk niet gaat anders kunnen we niet meer spelen. Dus al zwaaiend naar moeders liepen we met de kids door de wijk. Het blijft vreemd dat vreemde mensen naar je toekomen je omhelzen en je bedanken voor de hulp. Gaat toch op de werkvloer in onze harde maatschappij wel eens anders haha!. Na het spelen was het dan toch echt tijd voor afscheid. Arun en Amir ( die ziek was hoge koorts maar perse afscheid wilde nemen) Bleven me maar vasthouden. Kavita ( 11) bleef maar vragen of ik terugkwam en de 2 zusjes van Amir renden eerst naar huis. Later kwamen ze terug met ieder een paar oorbellen voor mij zelf gekocht HOE LIEF!! Nadat de boys uiteindelijk ook uitgeknuffeld waren voelde het wel heel leeg even. Gelukkig kwamen de vrouwen snel en die waren net zo opgewonden. De een had koekjes gemaakt de ander pasta echt iedereen had wat en natuurlijk weer een hand vol henna. Ziet er niet straks thuis maar dat mij niets uit. We haden een discussie gepland althans Bea. In het normale leven is zij journaliste maar dan het politieke reilen en zeilen in Canada heft iedereen het onderwerp??? Met de komende verkiezingen haaden wij best wat vragen, zoals stemmen jullie? Zo ja op wie? etc. Wij dachten eerst als ze er maar iets vanaf wete MAAR dat een beetje dom gedacht van ons. Het werd een felle discussie en de dames lieten duidelijk weten wat ze ervan vonden. Politici zijn corrupte onbetrouwbare honden ze komen naar hun wijk beloven van alles in ruil voor hun stem en vervolgens gebeurd het tegenovergestelde GOHHHH. Vooral het feit dat er beloofd was om de drank vergunningen te halveren werd omgedraaid naar meer drankvergunningen. Het probleem is dat deze vrouwen vaak het slachtoffer zijn van mishandelingen vaak onder invloed van drank. De dames waren razend. Gelukkig eindigde het allemaal weer met een lach. Het is ook bezonder dat ze zich laten gaan met Carlos erbij, misschien komt het ook wel omdat hij ze aanmoedigd. Het werd een emotioneel afscheid met wat tranen hier en daar we hielden het zelf nog net droog. We reden de straat uit +/- 20 zwaaidende en huilende vrouwen en kinderen achterlatend. We hebben een mooie tijd gehad omgevlogen zijn deze 4 weken. Het project op zich van IDEX is waardeloos gewoon een op geld berustende organisatie niet georganiseerd en niets voor de kinderen of vrouwen. De mensen die ervoor werken doen allemaal reuze hun best om het je naar de zin te maken alle lof voor hun. In het bijzonder Archana een lieve schat die 2 jaar geleden nog gewoon een meisje uit de sloppenwijk was. Op 12 jarige leeftijd getrouwd op haar 17e 2 kindeen. Nu is ze 27 en is ze manager van 2 kinderdagverblijven en het schooltje. Ik heb haar zo goed mogelijk van alles geleerd maar het arme schaap is natuurlijk een makkelijke prooi voor kritiek. Gelukkig heeft ze een mailadres dus kunnen wekontact blijven houden.




Dag 27: Vanmorgen om 4.15 uur opgestaan omdat de taxi naar het station tussen 4.45 en 5.15 uur zou komen. Om 6.00 vertrok de trein wat een happening om te beginnen moet je op het perron zien te komen haha. Er wam een kruier die wilde wel voor 200 roepies mijnkoffers tillen trap op en af. Bea die onder geen beding haar bagage afgeeft ook al loopt ze er zelf naast sjouwdezich een breuk. Nou daar zaten we besproken plaatsen in de trein!!! Ze komen ook konstant langs met koffie en thee. Kirthy bood koffie aan maar ook dat slaat Bea dan weer af want alles wat ze niet zels heeft opengemaaktvertrouwd ze niet. Zels als er al 10x is vertelt dat zelf de indiers geen water meeruit de kraan drinken behalve dan in de slumbs. Na uurtje kregen we ontbijt yesss in de trein kan de NS nog wat van leren. Nu zijn we na 3,5 uur weer in Delhi terug op ons start adres. Het welkom terug wasweer er hartelijk dus mijn laatstedag in India komt wel goed. Het was goed en heb al uitnodigingen om naar Toronto, Washington, Wenen, Zwitserland etc komen dus dat wordt sparen. Vanmiddag met Bea de laatste foto"s uploaden. Dus als je dit leest zonder foto's probeer het later nog eens.

Morgen als ik thuis ben ga ik mijn verhaal afsluiten. Iedreen alvast bedankt voor de lieve reacties het was voor mij ook leuk om te lezen hoe jullie meeleefden .
TOT MORGEN