Dag 16 /17 / 18

Dag 16: Eigenlijk een gewone doorsnee dag 's morgens met de tuk-tuk naar de " school" in Ambedkar nagar slumbs. De klinderen waren verschikkelijk druk en we zijn gewoon eerder opgehouden. Moet wel lachen want Heather en Bea zijn ze soms echt beu maar de kinderen hebben totaal geen stuctuur in hun leven wie het hardste schreeuwt of vecht krijgt het meeste eten. En meisjes zie je van kleins af aan zorgen, sommige 10 jarige komen met hun kleine broertje /zusje op de arm naar school. Maar goed we zingen een goodbye song en dan zingen we time to go, time to go! meteen wuifbeweging naar de deur. En op dagen als deze wuiven we ze letterlijk naar buiten. Ben trouwens vanmorgen samen met de grootste meisjes snoep gaan kopen om mee te rekenen en te tellen. Ze vonden het geweldig ze hadden nog nooit zoveel gekocht we hadden voor 100 roepies 4 zakken en de de dag van de man van het winkeltje kon ook niet meerstuk.Het gemiddelde inkomen ligt in deze wijk op 4000 roepies per maand dat is +/- 48 euro.

Dag 17: Na een weer normaal dagje school vroeg Achnana of ik mee wilde om de vrouwen op te halen dat betekent echt "Kom eens bij de mensen thuis" Door smalle steegjes stappend over wassende vrouwen,koeien etc. Kom je dan bij een huis aan waar voor de Moergestelnaren onder ons bakkerij Mensink een mooi onderkomen is. In het eerste "huis" inmensgroot 3 verdiepingen met een soort van binnenplaatsje waar je als je naar boven keek alleen maar mensen zag. Vimla die er woonde bij haar schoonfamilie vertelde dat er 150 man woonde. Ik wist gewoon niet waar ik het eerste moest kijken. Overal in het half schermer zag ik deuren die trouwens bij ons niet te betalen zouden zjn staaltjes prachtig handwerk met mooi beslag. Achter iedere deur woonde 1 gezin in 1 kamer bij extreme gezinsuitbreiding krijg je een kamertje extra. Die prachtige deur was dus eigenlijk j enige pronkstuk in het hele zeg maar gerust krot. Als je daar dan staat vliegt het door je hoofd ik heb een heel huis voor mij alleen met ruimte voor kids als ze willen komen. Op naar de volgende die woonde al niet beter maar nu was er een uitnodiging om binnen te komen ik moest op het bed gaan zitten , zoonlief zat op de grond te eten en oma woonde ook nog gezellig in, ik probeerde me voor te stellen hoe dat moest gaan als er 's nachts 5 man in dat bedompte vochtige hok moest slapen. 's avonds zijn we toch maar decadent gaan eten bij de peacock heel gezellig met z'n 8en in de tuk-tuk doorde stad crossen lekker stapelen om zo voordelig mogelijk uit te zijn je betaald per rit niet pp.

Dag 18 : Vanmorgen hebben we een gesprek gehad met de vrouwen van de women's enpowermentklas. Over een vraag wat ze doen om te relexen moesten ze lang nadenken en lekker nietsdoen komt dan ook bijna niet voor en van sporten of gezellig met vriendinnen op stap hebben hebben ze nog nooit gehoord. Volgende vraag was wat vind jij de mooiste plaats in Jaipur. Bijna allemaal kwamen ze met Amber palace, onze vraag was wat vind je er zo mooi het antwoord was verrassend. ZE WAREN ER NOG NOOIT GEWEEST!!!! Een prachtige plaats dichtbij maar zij droomde ervan. Als ze ergens naartoe wilde in de wereld blijven ze in India bv Taj Mahal. Wij zijn hier maar 4 weken sommige langer maar wij waren overalgeweest we zaten echt met schaamte te luisteren. Het antwoord op Hoe zou je perfecte dag eruit zien? Zeiden ze allemaal zoals het was voor ze getrouwd waren dat gaat je dan echt aan je hart want deze vrouwen soms nog meisjes zullen nooit meer beter weten. We willen ze toch een onvergetelijke dag geven dus we gaan proberen om ze mee uit te nemen naar Amber Palace. Dat moet nog lukken voor ik weerga!!! Nu een meeting.